مهاجرت به بحرین

بحرین به دلیل زیرساخت‌های مدرن، درآمد معاف از مالیات و صنایع در حال رشد، به مقصدی محبوب برای افراد خارجی تبدیل شده است. شما برای مهاجرت به بحرین از طریق کار، باید ویزای کار بحرین (یا اجازه کار) را دریافت کنید که توسط سازمان تنظیم مقررات بازار کار (LMRA) صادر می‌شود. این ویزا به افراد خارجی اجازه می‌دهد به‌صورت قانونی در بحرین زندگی و کار کنند و توسط کارفرما اسپانسر می‌شود. بنابراین پیدا کردن یک پیشنهاد شغلی معتبر از یک کارفرمای بحرینی، اولین و مهم‌ترین قدم برای دریافت ویزای کار است و پس از آن، کارفرما درخواست اخذ ویزا را به LMRA ارسال می‌کند.

برای جستجوی شغلی در بحرین می‌توانید از پلتفرم‌های معتبر مانند استفاده کنید. همچنین مدارک لازم برای اخذ ویزای کار این کشور عبارتند از:

پاسپورت معتبر (حداقل ۶ ماه اعتبار)

• عکس پاسپورتی
• پاسپورت معتبر
• کپی قرارداد کار
• گواهی سلامت از مراکز معتبر
• گواهی عدم سو‌ءپیشینه
• مدارک تحصیلی (در صورت نیاز)
• کپی مجوز تجاری کارفرما (CR)
• و …

اعتبار ویزای کار بحرین، ۱ الی ۲ سال بوده و قابل تمدید است. مدت زمان پردازش و صدور ویزا، معمولا ۵ تا ۱۰ روز طول می‌کشد.

اگر به دنبال تجربه‌ای متفاوت از تحصیل در کشوری با فرهنگ غنی و اقتصاد پویا هستید، بحرین می‌تواند گزینه‌ای ایده‌آل برای شما باشد. این کشور کوچک اما پیشرفته در قلب خلیج فارس، با ارائه برنامه‌های تحصیلی به زبان انگلیسی، هزینه‌های مقرون‌به‌صرفه و فرصت‌های شغلی پس از فارغ‌التحصیلی، توجه بسیاری از دانشجویان بین‌المللی را به خود جلب کرده است. از مزایای تحصیل در بحرین می‌توان به نزدیکی جغرافیایی به ایران و اعتبار بین‌المللی مدارک دانشگاه‌های آن اشاره کرد.

تحصیل مقطع کارشناسی در بحرین، ۴ سال، مقطع کارشناسی ارشد، ۲ سال و مقطع دکترا بین ۳ الی ۵ سال طول می‌کشد. برای اخذ پذیرش از دانشگاه‌های بحرین، ابتدا باید مدارک تحصیلی خود را به همراه ریزنمرات ارائه دهید. اگر قصد تحصیل در مقطع کارشناسی را دارید، داشتن دیپلم دبیرستان و اگر متقاضی مقطع کارشناسی ارشد هستید، ارائه مدرک لیسانس با معدل قابل قبول ضروری است. برای تحصیل در مقطع دکترا نیز باید رزومه قوی داشته باشید. همچنین، تسلط به زبان انگلیسی از طریق مدارکی مانند آیلتس یا تافل الزامی است.

دانشگاه‌های برتر بحرین که در رتبه‌بندی QS قرار دارند، شامل دانشگاه علوم کاربردی بحرین، دانشگاه آهلیا (اولین دانشگاه خصوصی بحرین با رتبه زیر ۵۰ در منطقه عرب) و دانشگاه بحرین (بزرگ‌ترین دانشگاه دولتی کشور) می‌شوند. این دانشگاه‌ها در رشته‌های مهندسی، مدیریت و علوم پزشکی شهرت دارند. برخی از این دانشگاه‌ها، مانند دانشگاه بحرین، به دانشجویان برتر خارجس بورسیه تحصیلی نیز اعطا می‌کنند.

اخذ ویزای دانشجویی بحرین نیز نیازمند طی کردن مراحل خاصی است که توسط اداره کل تابعیت، گذرنامه و اقامت (GDNPR) این کشور تعیین شده است. پس از دریافت پذیرش از دانشگاه، باید با کمک اسپانسر (که معمولاً خود دانشگاه است) برای ویزا اقدام کنید. این فرآیند ممکن است بین یک هفته تا دو ماه طول بکشد، بنابراین بهتر است حداقل سه ماه قبل از شروع ترم تحصیلی، مدارک خود را آماده کنید.

پس از ورود به بحرین، انجام معاینات پزشکی و ثبت‌نام در سیستم دانشگاهی از جمله اقدامات اولیه شما خواهد بود. همچنین، داشتن بیمه درمانی و تمکن مالی برای پوشش هزینه‌های زندگی در این کشور ضروری است.

برای مهاجرت به بحرین از طریق تحصیل، باید مدارک زیر را آماده کنید:

• مدارک هویتی (پاسپورت معتبر و عکس پاسپورتی)
• مدارک تحصیلی (دیپلم، پیش‌دانشگاهی، لیسانس یا فوق‌لیسانس به همراه ریزنمرات)
• مدرک زبان انگلیسی (آیلتس، تافل یا معادل آن)
• انگیزه‌نامه (SOP)
• توصیه‌نامه
• تاییدیه مدارک توسط وزارت آموزش کشور مبدأ (برای برخی ملیت‌ها)
• و …

یکی از روش‌‌های مهاجرت به بحرین برای ایرانیان ، انجام سرمایه‌گذاری در این کشور است. با اینکه بحرین، برنامه مستقیم دریافت تابعیت از طریق سرمایه‌گذاری را ندارد ولی شما می‌توانید با روش‌های مختلف مانند خرید ملک، اخذ ویزای سرمایه‌گذاری تجاری یا اخذ ویزای طلایی بحرین، در این کشور سرمایه‌گذاری کرده و اقامت آن را دریافت کنید.

مهاجرت به بحرین از طریق ویزای طلایی

اگر به دنبال اقامت بلندمدت در بحرین هستید، ویزای طلایی ۱۰ ساله گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود. این ویزا با امکان تمدید نامحدود، به شما و خانواده‌تان اجازه می‌دهد بدون نیاز به اسپانسر محلی در بحرین زندگی و کار کنید. برای اخذ این ویزا، باید یکی از شرایط زیر را داشته باشید:

• خرید ملک به ارزش حداقل ۲۰۰,۰۰۰ دینار بحرین (معادل ۵۳۰,۰۰۰ دلار) در مناطق مورد تأیید دولت.
• درآمد ماهانه ثابت حداقل ۲,۰۰۰ دینار (۵,۳۰۰ دلار) طی ۵ سال اقامت پیوسته در بحرین.
• درآمد بازنشستگی ماهانه حداقل ۴,۰۰۰ دینار (۱۰,۶۰۰ دلار).
  همچنین، متخصصان برجسته در زمینه‌هایی مانند پزشکی، فناوری و هنر نیز می‌توانند تحت شرایط خاصی برای این ویزا اقدام کنند.

مهاجرت به بحرین از طریق ویزای سرمایه‌گذاری تجاری

در صورتی که قصد راه‌اندازی کسب‌وکار در بحرین را دارید، ویزای سرمایه‌گذاری تجاری به شما این امکان را می‌دهد که با تأسیس یک شرکت یا سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارهای موجود، اقامت بگیرید. شرایط اصلی این روش عبارتند از:

• سرمایه‌گذاری حداقل ۱۰۰,۰۰۰ دینار بحرین (۲۶۵,۰۰۰ دلار) در قالب سرمایه‌گذاری در یک شرکت بحرینی.
• پرداخت سپرده بانکی به مبلغ ۱۵,۰۰۰ دینار به عنوان تضمین مالی.
  این ویزا معمولاً برای ۲ سال صادر می‌شود و قابل‌تمدید است، اما توجه داشته باشید که برای کار در شرکت خود، همچنان نیاز به اخذ مجوز کار دارید.

مهاجرت به بحرین از طریق خرید ملک

اگر به دنبال روشی ساده‌تر برای اقامت در بحرین هستید، خرید ملک می‌تواند گزینه مناسبی باشد. با خرید ملکی به ارزش حداقل ۵۰,۰۰۰ دینار (۱۳۲,۰۰۰ دلار) در مناطق آزاد بحرین، می‌توانید اقامت ۲ تا ۵ ساله دریافت کنید. این روش نیازی به اسپانسر شغلی ندارد و شما می‌توانید خانواده خود را نیز همراه بیاورید. با این حال، برای اجازه کار در بحرین، باید به‌صورت جداگانه مجوز کار دریافت کنید.

یکی از راه های مهاجرت به بحرین، از طریق ازدواج با فرد دارای شهروندی این کشو است. در بحرین، اخذ تابعیت از طریق ازدواج برای زنان خارجی امکان‌پذیر است، اما مردان خارجی با ازدواج با زنان بحرینی حق دریافت تابعیت را ندارند. بر اساس قانون تابعیت بحرین، زن خارجی که با مرد بحرینی ازدواج می‌کند، به طور خودکار تابعیت بحرین را دریافت می‌کند و حتی در صورت طلاق، تابعیت او لغو نمی‌شود مگر اینکه خودش درخواست بازگشت به تابعیت قبلی را بدهد یا تابعیت جدیدی کسب کند.

در مقابل، مرد خارجی حتی در صورت ازدواج با زن بحرینی نمی‌تواند تابعیت بگیرد و تنها مجوز اقامت موقت بحرین از طریق خانواده به وی اعطا می‌شود که معمولا ۱ ساله است. این فرد فقط از طریق اقامت طولانی مدت (۲۵ سال) می‌تواند تابعیت این کشور را دریافت کند.

یکی دیگر از راه های مهاجرت به بحرین از طریق تولد است که بیشتر از اصل خون و در برخی موارد از اصل خاک پیروی می‌کند. به طور کلی شرایط اخذ تابعیت بحرین از طریق تولد به صورت زیر است:

• تابعیت از طریق پدر (اصل خون): هر فردی که پدر بحرینی داشته باشد، صرف نظر از محل تولد، به‌طور خودکار تابعیت بحرین را دریافت می‌کند.این قانون حتی شامل فرزندان متولد شده در خارج از بحرین نیز می‌شود.
• تابعیت از طریق تولد در بحرین (اصل خاک) با محدودیت: کودکانی که در خاک بحرین متولد می‌شوند اما پدرشان نامعلوم یا بدون تابعیت است، می‌توانند تابعیت بحرینی دریافت کنند. بااین حال، برخلاف برخی کشورها، صرف تولد در بحرین به‌تنهایی حق تابعیت نمی‌دهد مگر اینکه شرایط خاصی مانند عدم تابعیت والدین وجود داشته باشد.
• استثناها و موارد خاص: اگر یک کودک خارجی توسط والدین بحرینی به فرزندی پذیرفته شود، می‌تواند تابعیت بگیرد. همچنین اگر کودک در بحرین متولد شود و والدینش تابعیت هیچ کشوری را نداشته باشند، دولت بحرین ممکن است به او تابعیت اعطا کند.

یکی دیگر از روش‌های مهاجرت به بحرین، از طریق اخذ ویزای توریستی است. ویزای توریستی این کشور، برای شهروندان بیشتر کشورها به صورت الکترونیکی صادر می‌شود. با این حال، شما به عنوان یک ایرانی، خودتا به صورت مستقیم نمی‌توانید برای این ویزا درخواست دهید و باید یک اسپانسر در کشور بحرین داشته باشید تا فرایند درخواست ویزا را از طرف شما انجام دهد. اسپانسرهای مورد قبول عبارتند از:

• شرکت هواپیمایی که با آن پرواز میکنید.
• هتلی که قصد اقامت در بحرین را دارید.
• یک آژانس مسافرتی بحرینی.
• یک شرکت بحرینی که حاضر باشد ضامن شما شود.
• یک شهروند بحرینی که مایل به ضمانت شما باشد.

افرادی که از طریق کار به بحرین مهاجرت می‌کنند، می‌توانند برای همسر و فرزندان زیر ۲۴ سال خود نیز اقامت این کشور را دریافت کنند.

برای اخذ ویزای همراه، کارفرمایان در بحرین باید از طریق سامانه LMRA نسبت به اخذ مجوز اقامت برای وابستگان کارکنان خارجی خود اقدام کنند. شرایط اصلی برای این درخواست، شامل ثبت‌نام کارفرما در سیستم LMRA و داشتن حداقل درآمد خالص ماهیانه ۴۰۰ دینار بحرین برای کارمند خارجی است.

مدارک لازم برای اخذ ویزای همراه بحرین به صورت زیر است:

• پاسپورت معتبر با حداقل ۶ ماه اعتبار (ترجیحاً ۲ سال)
• گواهی ازدواج تأیید شده برای همسر
• گواهی تولد تأیید شده برای فرزندان
• در مورد فرزندان، ارائه رضایت‌نامه از والدین یا مدارک مربوط به حضانت در موارد طلاق یا فوت ضروری است

در برخی موارد و در صورت اخذ ویزای طلایی، امکان دریافت ویزای همراه برای والدین وابسته به فرد اصلی نیز وجود دارد.

بحرین چارچوب داخلی برای حمایت از پناهندگان بین‌المللی ندارد و به کنوانسیون پناهندگی ۱۹۵۱ نیز نپیوسته است.
اگرچه این کشور به‌صورت رسمی پناهندگی اعطا نمی‌کند، اما ممکن است در موارد خاص و از طریق همکاری با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، به افرادی که در کشور خود با آزار و اذیت مواجه هستند، حمایت ارائه دهد ولی این مورد به ندرت رخ می‌دهد.